W dniach 12-14 czerwca br. udaliśmy się na krótką wyprawę do Londynu, gdzie odwiedziliśmy między innymi Kościół św. Andrzeja Boboli, świątynię niezwykle ważną dla żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i polskiej emigracji osiadłej w Londynie. W kościele znajdziemy między innymi witraże upamiętniające wysiłek bojowy Polaków, a także liczne tablice pamiątkowe, na przykład 5 Kresowej Dywizji Piechoty, Pułku Ułanów Karpackich, 1 Dywizji Grenadierów, 7 Pułku Artylerii Przeciwpancernej, 9 Batalionu Strzelców Flandryjskich i wiele innych. Udaliśmy się na cmentarz komunalny Gunnersbury, na którym spoczywa kilkudziesięciu żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i zasłużonych działaczy emigracyjnych. Na cmentarzu znajduje się również Pomnik Katyński, który był pierwszym takim pomnikiem w Europie Zachodniej. Oczywiście, nie mogło nas zabraknąć w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego, w którym znajdują się ogromne archiwa i pamiątki rządu RP na uchodźstwie i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Odwiedziliśmy również Ognisko Polskie, czyli klub towarzyski, który stanowił centrum życia społeczno-kulturalnego polskiej emigracji, a odwiedzał go między innymi gen. Anders, gen. Sosabowski czy gen. Szyszko-Bohusz , a także Bibliotekę Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego, w której znajdziemy wiele ciekawych wydawnictw emigracyjnych.

W dniu 19 maja br. wraz z Marcinem Wojciechowskim (GRH Breda przy Beskidzkim Stowarzyszeniu Maczkowców) spotkaliśmy się z szer. Czesławem Poznańskim (92 lata), felczerem w 4 Kresowej Kompanii Sanitarnej 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty (5 Kresowa Dywizja Piechoty), uczestnikiem walk m.in. o Bolonię. Pięknie spędzony czas i moc niesamowitych historii.

szer. Czesław Poznański (urodzony 11 lipca 1926 roku w Jeleniu) – od 1941 roku pracownik przymusowy w gospodarstwie niemieckim, w maju 1944 roku przymusowo wcielony do Wehrmachtu i wysłany do Francji, zdezerterował we wrześniu tego samego roku przedostając się na stronę aliancką, w amerykańskim obozie jenieckim przebywał od 24 września do 31 października 1944 roku, od 6 grudnia 1944 roku do 8 lutego 1947 roku żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, felczer w 4 Kresowej Kompanii Sanitarnej 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty (5 Kresowa Dywizja Piechoty), ukończył Kurs Szkoły Podoficerów Sanitarnych przy 17 Kompanii Sanitarnej 7 Dywizji Piechoty (25.01-10.03.45 r.), uczestnik walk o Bolonię, po zakończonych działaniach uczęszczał do Gimnazjum Ogólnokształcącego 5 Kresowej Dywizji Piechoty w Modenie, 15 grudnia 1945 roku wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego do drużyny św. Jerzego w Modenie. Do kraju powrócił 22 kwietnia 1947 roku, wieloletni nauczyciel matematyki (również w języku angielskim), mieszka obecnie z żoną w Sopocie.

Poniżej link, gdzie znajdują się pamiątki zawiązane ze służbą wojskową:
http://montecassino.eu/zolnierze/poznanski_czeslaw/

W dniu 22 października br. wraz z Marcinem Wojciechowskim (GRH Breda przy Beskidzkim Stowarzyszeniu Maczkowców) spotkaliśmy się z rodziną śp. kpr. Leona Imianowskiego, żołnierza 21 Kompanii Transportowej 2 Korpusu Polskiego. Spotkanie obfitowało w wiele informacji na temat życia Pana Leona, nie tylko tych związanych stricte ze służbą wojskową. Jeszcze raz składamy serdeczne podziękowania za możliwość szerszego zapoznania się z historią Pana kaprala. Poniżej zamieszczamy skrócony biogram kpr. Leona Imianowskiego.

Urodzony 26 listopada 1914 roku w Wielkim Garcu w powiecie tczewskim. W okresie międzywojennym śp. Leon Imianowski zdał egzamin czeladniczy w zawodzie kowala. Następnie, wstąpił do Wojska Polskiego z przydziałem do 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich dyslokowanego w Starogardzie Gdańskim. Uczestnik wojny obronnej Polski w 1939 roku. Pod koniec września 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. Więzień obozu lwowskiego i starobielskiego. Na mocy „amnestii” zwolniony z obozu jenieckiego. Wstępuje w szeregi tworzonej na terenie ZSRS Armii Andersa. Uczestnik kampanii włoskiej jako żołnierz 21 Kompanii Transportowej 2 Korpusu Polskiego, z którą przeszedł cały szlak bojowy. Powrócił do ojczyzny w maju 1947 roku. Wieloletni pracownik Stoczni Gdańskiej. Zmarł 27 lipca 1998 roku. Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.