W dniu 29 października 1944 roku 1 Dywizja Pancerna, a konkretnie 3 Brygada Strzelców i 10 Brygada Kawalerii Pancernej, rozpoczęła atak na silnie ufortyfikowane holenderskie miasto Breda, aby utorować drogę do portu Moerdijk u ujścia rzeki Mozy. Celem uniknięcia większych strat wśród ludności cywilnej i poważniejszych zniszczeń „Maczek zakazał strzelania z armat, bo taka była ładna Breda, oszczędzić ją chciał. Ani lotnictwa żeby nie było, ani artylerii, ani armat z czołgów”. Po zakończonych walkach i usunięciu ostatnich gniazd oporu żołnierze gen. Maczka byli owacyjnie witani przez mieszkańców miasta, stając się jego honorowymi obywatelami. Na Polskim Honorowym Cmentarzu Wojskowym w Bredzie spoczywa ciało gen. Stanisława Maczka, zgodnie z jego ostatnim życzeniem, wraz z innymi poległymi w walkach o Holandię.
3 listopada 1944 r. 1 Dywizja Pancerna rozpoczęła ciężkie walki o przyczółek Moerdijk, który zdobyto ostatecznie rankiem 9 listopada. Jak wspominał generał Franciszek Skibiński, „Sam Moerdijk był broniony przez półkolisty żelbetonowy wał przeciwpancerny i szereg stałych umocnień. Major Wasilweski (dowódca 10 Pułku Strzelców Konnych) postanowił rozbić ten mur pociskami przeciwpancernymi. Wykonali to z ogromnym męstwem i uporem. Czołgi po kolei podjeżdżały na stanowisko odległe kilkadziesiąt metrów od wału i w ciągu czterech i pół godziny kuły w ten sam punkt pociskami przeciwpancernymi. W murze powstała dziura…”. Zdobycie Moerdijk stanowiło dla Dywizji tymczasowe zakończenie kampanii przed nadchodzącą zimą. Przeszła ona do działań obronnych i rozpoznawczych.
W dniu 18 listopada 1939 roku w Londynie podpisana została umowa pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie a władzami brytyjskimi, dotycząca kwestii utworzenia Polskiej Marynarki Wojennej (PMW) w Wielkiej Brytanii. Na mocy porozumienia, polskie okręty zostały podporządkowane Admiralicji Brytyjskiej pod względem operacyjnym, jednocześnie zachowując charakter jednostek Rzeczypospolitej Polskiej, tj. biało-czerwone bandery, polskie załogi i podległość polskiej administracji. W ramach powyższej umowy, Royal Navy przekazała także PMW w tymczasowe użytkowanie dwa lekkie krążowniki oraz sześć niszczycieli, które pływały pod następującymi nazwami: ORP Conrad i ORP Dragon oraz ORP Krakowiak, ORP Ślązak, ORP Garland, ORP Orkan, ORP Piorun i ORP Kujawiak. Bazę dla jednostek stanowiło miasto portowe Plymouth.
W dniu 21 listopada 1965 roku w Warszawie zmarł płk Władysław Dec. Uczestnik I wojny światowej jako żołnierz wojsk austro-węgierskich. Powstaniec śląski. Uczestnik wojny obronnej Polski w 1939 roku jako kwatermistrz Grupy „Stryj”. Internowany na Węgrzech. Po przedostaniu się do Francji wstępuje do odtwarzanego Wojska Polskiego. Następnie, jako dowódca 2 batalionu Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich, bierze udział w bitwie o Narwik. Po powrocie do Wielkiej Brytanii zostaje dowódcą Batalionu Strzelców Podhalańskich. „Pensjonariusz” Wyspy Węży (Isle of Bute), gdzie umieszczano przeciwników politycznych gen. Władysława Sikorskiego i „sprawców klęski wrześniowej”. Od listopada 1943 roku zastępca dowódcy 3 Brygady Strzelców 1 Dywizji Pancernej (dowódcą tejże brygady zostaje w styczniu 1945 roku), z którą przechodzi przez cały szlak bojowy we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech. W 1947 roku powraca do kraju, gdzie pracuje między innymi jako nauczyciel. Od 1957 roku pracownik Wojskowego Biura Historycznego. Przechodzi na emeryturę w 1961 roku. Pułkownik spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
W dniu 29 listopada 1943 roku rozbił się Spitfire IX ppor. Adolfa Pietrasiaka. Do katastrofy doszło prawdopodobnie nad kanałem La Manche wskutek uszkodzenia silnika. Ciała pilota nigdy nie odnaleziono. W kampanii wrześniowej ppor. Adolf Pietrasiak służył w 122 Eskadrze Myśliwskiej z Krakowa, natomiast po przedostaniu się do Wielkiej Brytanii został przydzielony do 303 Dywizjonu Myśliwskiego, następnie do 308 Dywizjonu Myśliwskiego i na koniec do 317 Dywizjonu Myśliwskiego. Podczas służby w Polskich Siłach Powietrznych zaliczono mu 8 i 1/10 zwycięstw oraz 2/5 uszkodzeń samolotów. Za dokonania w boju został odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari (nr 9183), Krzyżem Walecznych, Polową Odznaką Pilota (nr 1167) oraz brytyjskim medalem Distinguished Flying Medal.
: 29 października 1944 roku